จากแรงบันดาลใจเล็ก ๆ ในวัยเด็ก สู่เวทีอุดมศึกษาที่เปี่ยมด้วยเกียรติยศ ด้วยความมุ่งมั่นและการฝึกฝนอย่างไม่หยุดยั้ง ทำให้ ธณภัทร เหล่าสุวรรณ์ นิสิตชั้นปีที่ 4 คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม คว้ารางวัลชนะเลิศ จากการประกวดสุนทรพจน์อุดมศึกษาเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประจำปี 2567 พร้อมรับพระมหากรุณาธิคุณสูงสุด ถ้วยพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นับเป็นก้าวสำคัญของชีวิตที่สะท้อนถึงพลังแห่งความพยายาม และเป็นแรงบันดาลใจให้คนรุ่นใหม่กล้าก้าวข้ามทุกอุปสรรค อะไรคือเคล็ดลับเบื้องหลังความสำเร็จ? อุปสรรคใดที่ต้องฟันฝ่า? และสิ่งที่ได้รับจากการแข่งขันนี้คืออะไร? สาร MSU ONLINE จะพาทุกท่านมาร่วมเปิดมุมมองของเขาไปพร้อมๆ กัน ผ่านบทสัมภาษณ์นี้ มาติดตามกันค่ะ
แนะนำตัว
นายธณภัทร เหล่าสุวรรณ์ นิสิตชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
รางวัลแห่งความภาคภูมิใจ ถ้วยพระราชทานจากเวทีอุดมศึกษา
ผมได้รับ รางวัลชนะเลิศ ได้รับถ้วยพระราชทานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และทุนการศึกษา ๕๐,๐๐๐ บาท พร้อมประกาศนียบัตร การประกวดสุนทรพจน์อุดมศึกษาเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๖ รอบ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๗ ชิงถ้วยพระราชทาน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จัดโดย สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์ ครับ
ความมุ่งมั่นจากแรงบันดาลใจเล็ก ๆ สู่การแสดงความจงรักภักดีที่ยิ่งใหญ่
ผมเคยดูคลิปการประกวดสุนทรพจน์เวทีถวายงานผ่านภาษาตั้งแต่อยู่ชั้นประถมศึกษา จึงกลายเป็นแรงบันดาลใจให้ผมตั้งเป้าหมายว่าสักวันเราต้องมีโอกาสขึ้นพูดในเวทีนี้ เพื่อใช้ความสามารถด้านการพูดไปใช้ประโยชน์ อีกทั้งยังเป็นการแสดงความจงรักภักดีแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงเป็นดั่งศูนย์รวมใจของปวงประชา จากนั้นผมจึงพยายามฝึกฝนทักษะการพูดอย่างสม่ำเสมอ และมีแนวคิดการเตรียมตัวคือความขวนขวาย เริ่มตั้งแต่การศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับพระราชกรณียกิจ ขอคำปรึกษาจากคณาจารย์ในมหาวิทยาลัย และไม่หยุดพัฒนาตนเอง
ความท้าทายที่สร้างโอกาส: เรื่องราวเบื้องหลังความสำเร็จบนเวที
การเตรียมตัวในการแข่งขันครั้งนี้นับเป็นความท้าทายของผมมาก เพราะอยู่ในช่วงฝึกงาน ดังนั้นผมจึงพยายามจัดสรรเวลาว่างให้เกิดประโยชน์ โดยใช้เวลาที่ว่างเว้นจากการทำงานมาศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับพระราชกรณียกิจของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จากนั้นจึงเริ่มจัดเตรียมบทและฝึกฝนการพูดจนตนเองเกิดความมั่นใจ อาจมีความรู้สึกประหม่าและกดดันตนเองในบางครั้ง แต่ผมก็พยายามเปลี่ยนมุมมองว่า เป้าหมายการเเข่งขันครั้งนี้ไม่ใช่รางวัล แต่คือแบบทดสอบตนเองที่เราต้องเรียนรู้ ครับ
เมื่ออาจารย์คือเข็มทิศ และเพื่อนคือกำลังใจ สู่ความสำเร็จบนเวทีแห่งเกียรติยศ
หนึ่งในแรงผลักดันที่ทำให้ผมอยากฝึกฝนทักษะในการพูด เพราะผมมีอาจารย์ในคณะหลายๆท่านเป็นต้นแบบและคอยให้คำแนะนำ โดยอาจารย์ในสาขาวิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ท่านเป็นผู้ชี้แนะในแนวทางการเตรียมตัว อีกทั้งยังมีเพื่อนๆ ที่คอยเป็นกำลังใจและคอยสนับสนุนในการแข่งขันอย่างสม่ำเสมอ
เปลี่ยนความกลัวเป็นความกล้า เปลี่ยนความกังวลให้เป็นพลัง
ก่อนขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ผมรู้สึกมีความประหม่าเล็กน้อย แต่พยายามจัดการตนเองโดยเปลี่ยนทัศนคติ มองว่าตนเองมีโอกาสได้เข้าร่วมประกวดครั้งนี้ถือเป็นรางวัลสำหรับตนเองแล้ว ดังนั้นผมต้องทำเต็มที่ให้มากที่สุด หากเราทำเต็มที่แล้ว แม้ผลจะออกมาอย่างไร ผมก็จะรู้สึกภาคภูมิใจและขอบคุณตนเองที่สามารถเอาชนะความกลัวได้
รางวัลของความทุ่มเท: ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความภูมิใจ
หลังจากที่รับรางวัลชนะเลิศในการประกวด ทำให้ผมพิสูจน์ได้แล้วว่า ความพยายามไม่เคยทรยศใคร และขอบคุณตนเองที่ทำทุกอย่างเต็มที่ในทุกวัน อีกทั้งยังรู้สึกภูมิใจที่สามารถทำตามความฝันของตนเองได้สำเร็จ
จากความสำเร็จ กับประสบการณ์ล้ำค่า ที่มาพร้อมแรงบันดาลใจสู่การพัฒนาตนเอง
ประสบการณ์ที่ได้รับจากการเข้าร่วมแข่งขันและชนะรางวัลในครั้งนี้ คือแนวทางการจัดการกับความกลัวของตนเอง และได้รับข้อคิดว่า ความกลัวเหล่านั้นคือสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นเอง ถ้าเราสามารถเอาชนะมันได้ ก็จะทำให้เราค้นพบความสุขกับสิ่งที่ทำ และได้รับประสบการณ์อันยิ่งใหญ่คือการได้ออกไปเผชิญโลก ทำให้มีแรงผลัดดันในการพัฒนาศักยภาพตนเองในทุก ๆ ด้าน
ข้อคิดดีๆในการดำเนินชีวิต
ข้อคิดในการดำเนินชีวิตของผมคือ การลงมือทำทุกอย่างด้วยความสุข ถ้าเรามีความสุขกับสิ่งที่ทำ แม้จะมีปัญหาระหว่างทางก็จะส่งผลให้เราสามารถรับมือกับทุกสถานการณ์ได้อย่างง่ายดาย
อยากฝากอะไรถึงเพื่อนนิสิตหรือคนรุ่นใหม่ที่สนใจด้านการสุนทรพจน์และการสื่อสารในที่สาธารณะ
ผมอยากเชิญชวนให้ทุกคนมีความมั่นใจในตัวเอง และกล้าแสดงออกในการแสดงความสามารถด้านพูด เพราะเป็นทักษะสำคัญที่เราต้องใช้ในชีวิตประจำวันและพยายามก้าวข้ามความกลัวของตัวเองให้ได้ โดยผมมีข้อจำกัดด้านกายภาพคือลิ้นไก่สั้น แต่ผมไม่ยอมให้สิ่งนั้นปิดกั้นเป้าหมายของตนเอง ซึ่งผมพยายามฝึกฝนการออกเสียงและหาโอกาสในการพูด ใช้เวลาในทุกวันให้คุ้มค่าเพื่อพัฒนาตนเอง
